Rzeźba i nowoczesność. Lekcje towarzyszące wystawie „Najwyższej próby!..."

Wydarzenia

Archiwum - Dla szkół i przedszkoli

Zajęcia realizowane są do 11 lutego 2022 r. zarówno w formie stacjonarnej (o ile pozwolą na to warunki epidemiczne), jak i za pośrednictwem platformy ZOOM.

Koszt udziału w zajęciach stacjonarnych to 1 zł od grupy.

Udział w zajęciach on-line jest bezpłatny.

Zapisy pod numerem telefonu: 783 560 006

Koncepcja i realizacja: Dział Edukacji i Promocji Muzeum w Gliwicach

Kierownik: Ewa Chudyba

Edukatorki: Rita Śliwa i Marta Witoń

Organizator: Muzeum w Gliwicach

Rzeźba i nowoczesność. Lekcje towarzyszące wystawie „Najwyższej próby!..."

TERMIN 03 stycznia - 11 lutego 2022

MIEJSCE Willa Caro

Wystawa „Najwyższej próby...”, przygotowana we współpracy z Muzeum Narodowym we Wrocławiu, prezentująca twórczość rzeźbiarską artystów działających na Górnym Śląsku w pierwszej połowie XX w., to wspaniała okazja na spotkanie z rzeźbą i… nowoczesnością. W trakcie przygotowanych przez nasz Dział Edukacji i Promocji zajęć będziemy odkrywać modernistyczne realizacje w przestrzeni Gliwic i regionu, nauczymy się, jak patrzeć i analizować rzeźby, aby ukazały się w całym swoim bogactwie, poznamy różnorodne tendencje, jakie obejmowane są zbiorczą nazwą: „sztuka nowoczesna”, sięgniemy do źródeł, z jakich artyści tamtego czasu czerpali inspiracje, a także zastanowimy się, kiedy właściwie i w jaki sposób ukształtowała się postać kultury, którą nazywamy „nowoczesną”. Na zajęcia zapraszamy zarówno dzieci w wieku przedszkolnym, uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych.

Zajęcia realizowane są do 11 lutego 2022 r. zarówno w formie stacjonarnej (o ile pozwolą na to warunki epidemiczne), jak i za pośrednictwem platformy ZOOM. Koszt udziału w zajęciach stacjonarnych to 1 zł od grupy. Udział w zajęciach on-line jest bezpłatny. Zapisy pod numerem telefonu 783 560 006.

Tematy zajęć do wyboru:

Gliwice wyrzeźbione. Śladami rzeźbiarzy I poł. XX. w przestrzeni miasta

Modernizm na Górnym Śląsku ma wiele twarzy, ale wszystkie one zostały wyrzeźbione w sposób mistrzowski! Aby się o tym przekonać… wyruszymy w teren i w przestrzeni Gliwic odnajdziemy prawdziwe rzeźbiarskie perły I poł. XX w. Będzie to spacer wirtualny, ale pod koniec naszego spotkania uczestnicy otrzymają specjalnie przygotowane mapy, z którymi będą mogli samodzielnie odkrywać Gliwice (ale też Zabrze, Bytom, Rudę Śląską, a nawet… Opole!), poruszając się śladami najważniejszych rzeźbiarzy I poł. XX, których dzieła zobaczymy także na wystawie. Skąd pochodzą tajemnicze amorki w ogrodzie Willi Caro? Dlaczego na budynku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego znajdziemy przedstawienie rolnika i drwala, a w narożniku willi na ulicy Toszeckiej św. Jerzego ze smokiem i… sową? Kim była Industria i dla kogo tańczą fauny przed Urzędem Miasta? Wspólnie odkryjmy te gliwickie tajemnice! Zajęcia dla wszystkich grup wiekowych, treść zajęć modyfikowana w zależności od wieku. Zajęcia połączone ze zwiedzaniem wystawy, realizowane od wtorku do piątku w godz. 09.00, 10.30 i 12.00

Jak patrzeć na rzeźbę, aby ją zobaczyć

Rzeźba to dziedzina sztuk plastycznych, która posługuje się trójwymiarową bryłą. Ale trzy wymiary to zbyt mało, by opisać całe jej bogactwo. Rzeźba przemawia do nas już samym sposobem w jaki wypełnia przestrzeń, relacją ze światłem i powietrzem, kształtem, kolorem, ciężarem, materiałem, kompozycją, fakturą, artystycznym kunsztem, z jakim została wykonana, znaczeniami, które za jej pośrednictwem chce przekazać twórca. Podczas zajęć, które odbywać się będą na wystawie „Najwyższej próby…” bądź na platformie ZOOM, z pomocą specjalnie przygotowanego folderu będziemy przyglądać się rzeźbom na wiele sposobów i pod różnymi kątami. Spotkanie stanie się nie tylko świetną wprawką do analizy dzieła sztuki, ale też do poznawania wielorakich tendencji artystycznych I połowy XX wieku. Dodatkowo wiązać się będą ze szczególnym eksperymentem. Sprawdzimy podczas niego, co dzieje się z nami i z dziełem sztuki, kiedy zamiast przelotnego spojrzenia poświęcimy mu nieco więcej czasu. Zajęcia dla wszystkich grup wiekowych, treść zajęć modyfikowana w zależności od wieku.

Twarze sztuki nowoczesnej

Prymitywna, czy raczej abstrakcyjna, a może wyrazista i pełna ekspresji, albo też odbijająca entuzjazm rewolucji - artystycznej i społecznej zarazem? Jaka jest twarz sztuki nowoczesnej? Na to pytanie spróbujemy odpowiedzieć z pomocą rzeźb zgromadzonych na wystawie „Najwyższej próby…”. Odkryjemy nurty i estetyki, a także idee i poglądy, które formowały zjawiska z obszaru sztuki nowoczesnej. Zastanowimy się także, dokąd sięgają ich korzenie oraz jakie były fascynacje i inspiracje artystów tworzących w I poł. XX wieku. Zajęcia mają służyć uporządkowaniu wielości wątków, z których pomocą opisywana jest „nowoczesność” w sztuce. Samą „nowoczesność” często określa się jako odcięcie i zanegowanie – przede wszystkim tego, co klasyczne, niezależne od szybko zmieniającej się mody. Czy zatem w twarzy sztuki nowoczesnej przetrwało cokolwiek, co nie podlega upływowi czasu? Na to pytanie również spróbujemy odpowiedzieć podczas zajęć. Pomocą w nich będzie specjalnie opracowany folder edukacyjny „Twarze sztuki nowoczesnej”. Zajęcia dla uczniów klas 6-8 SP i uczniów szkół ponadpodstawowych. Zajęcia połączone ze zwiedzaniem wystawy, realizowane od wtorku do piątku w godz. 09.00, 10.30 i 12.00

Skąd się wzięła nowoczesność?

Kiedy właściwie zaczyna się nowoczesność? Na pewno nie w XX stuleciu, choć pojęcie „modernizm” kojarzymy dziś najczęściej z architekturą ruchu nowoczesnego z lat 20. i 30. minionego wieku. Zapominamy przy tym, że określenie „Modern Style” odnoszono do secesji, a Mieczysław Porębski, historyk sztuki, to XIX, a nie XX wiek, nazywał „wiekiem nowoczesności”. Jeśli definiować „nowoczesność” przez nakierowanie na przyszłość i pojęcie postępu, to dotrzemy do XVIII, a nawet do XVII stulecia, a jeśli cechą charakterystyczną tego, co nowoczesne, uznać określanie się przez odcięcie (od tego, co minione i od tego, co niezmienne), to tropy prowadzą aż do renesansowych humanistów. „Odcięli się” oni od średniowiecza, któremu przyprawili „gębę” barbarzyńskiego międzyczasu, w którym nic godnego uwagi się nie wydarzyło, i za swoją „prawdziwą” przeszłość uznali starożytność grecką i rzymską. Zresztą sztywny podział na starożytność, średniowiecze i nowożytność zaczyna funkcjonować dopiero w XIX stuleciu – sam zatem uznany być może za wytwór „nowoczesności”. Podczas wykładu przybliżymy to skomplikowane pojęcie, które zaczyna się kształtować, kiedy właściwe dla chrześcijańskiego świata późnej starożytności i wieków średnich określenie własnej współczesności jako „naszego czasu” (łac. nostrum aevum), zastąpiono określeniem i rozumieniem współczesności jako „nowego czasu” (nova aetas). „Nowy czas” stał się jeszcze bardziej „nowy” pod koniec XVIII stulecia, dzięki pojęciu „najnowszego czasu”, i wreszcie, w XIX stuleciu, pojawiła się „nowo-żytność” (i „nowo-czesność”). Spróbujemy wyjaśnić, co takiego wydarzyło się w nowożytności, że ludzie w niej żyjący zaczęli własny czas określać – i to z dumą – jako „nowy”. Uczestnicy wykładu, po jego zakończeniu, zwiedzą wystawę „Najwyższej próby! Rzeźbiarze górnośląscy pierwszej połowy XX w.” Wraz ze zwiedzaniem wystawy na zajęcia należy przeznaczyć od 1,5 do 2 h. Wykład dla uczniów klas 6-8 SP i uczniów szkół ponadpodstawowych. Zajęcia połączone ze zwiedzaniem wystawy, realizowane we wtorki i środy o godz. 09.00 i 11.00 – również na platformie ZOOM.