W drugi dzień Wielkanocy (albo po utopieniu Mrzanny bądź Marzanioka) do wsi wprowadzano Gaik Zielony, zwany też Maikiem, Nowym Latem czy Latkiem. Była to gałąź sosnowa lub świerkowa, umieszczona – podobnie jak marzanna – na długim kiju, ozdobiona wstążkami, papierowymi ozdobami, świecidełkami, wydmuszkami, kwiatami, czasem z lalką przymocowaną do wierzchołka. Tak przybrany gaik-symbol wiosny, obnosiły dziewczęta po wsi, od chaty do chaty, śpiewając radosne pieśni i otrzymując w zamian od gospodyń obwarzanki, kawałki ciasta, jajka, drobne pieniądze. Oprowadzanie gaika miało sprowokować szybsze przybycie wiosny wraz z całą jej płodnością, i rozpocząć nowy cykl życia.