Haft należy do najwyżej cenionych technik zdobienia tkanin. Jego historia sięga zamierzchłej przeszłości. Haftowali już starożytni Chińczycy i peruwiańscy Indianie. Odzież zdobioną haftem znajdziemy na malowidłach znajdujących się na ścianach egipskich grobowców. Ozdabiano nim również płaszcze królewskie i kapy koronacyjne. Z biegiem lat zmieniała się moda na jego zastosowanie i stosowane techniki hafciarskie.

 

Hafty najwyższej jakości powstawały w profesjonalnych pracowniach, działających na zlecenie dworów królewskich, książęcych, kościoła i najzamożniejszych klientów (co ciekawe – pracowali w nich głównie mężczyźni). Sztuką tą na najwyższym poziomie zajmowały się również zakonnice.

 

W XIX wieku biegłość w posługiwaniu się igłą i nitką stała się niezbędnym elementem edukacji młodych panien. W domu nie wypadało siedzieć bezczynnie. Zajmowano więc ręce różnego rodzaju robótkami. Jedną z nich było haftowanie. Ozdabiano bieliznę osobistą, pościel, obrusy, chusteczki, serwetki, ekrany kominkowe. W dobrym tonie było również obdarowywanie bliskich wyhaftowanymi osobiście drobiazgami. Świadczyć może o tym chociażby cytat Klementyny z Tańskich Hoffmanowej, która w książce „Pamiątka po dobrej matce, czyli ostatnie jej rady dla córki” (1819 r.) stwierdza następująco:

 

 

Do najbardziej popularnych haftów należały monogramy. Była to litera bądź kilka liter powiązanych kompozycyjnie, stanowiące inicjały danej osoby. Monogramy stosowane były jako podpis lub znak własności. Wykonywano je różnymi technikami hafciarskimi. Zwykle dość ozdobne, pamiętano jednak o tym, że najważniejszą cechą była ich czytelność. W obecnych czasach sztuka haftowania monogramów nie cieszy się taką popularnością jak kiedyś, nie została jednak zapomniana. Renomowane pracownie krawieckie do dzisiaj ozdabiają w niewidocznych miejscach (przeważnie na podszewce) szyte przez siebie ubrania inicjałami swoich klientów.

 

Na warsztatach haftowania monogramów przybliży tę sztukę Dorota Markowska-Bochenek, miłośniczka XIX wieku, dawnych obyczajów, ubiorów i haftów historycznych. Swoje prace prezentuje na stronie Szmizetka.