Schyłek lata 1939 roku dla wielu mieszkańców niemieckiego Gleiwitz (czyli dzisiejszych Gliwic), oznaczał powroty z wakacyjnych podróży, których kierunki były różne – od standardowych, takich jak Morze Bałtyckie czy Kotlina Kłodzka, po te, które były na wyciągnięcie ręki dzięki prowadzonej od dłuższego czasu niemieckiej polityce aneksji. Zwiedzano więc włączoną do Rzeszy w kwietniu poprzedniego roku Austrię, Kraj Sudetów czy, połączone sojuszem dwóch państw, Włochy. Zapędy terytorialne Adolfa Hitlera były jednak znacznie większe – pragnął on bowiem rozszerzyć obszar państwa niemieckiego także na wschód. Już w październiku 1938 roku Hitler zażądał od Polski zgody na przyłączenie do Niemiec Wolnego Miasta Gdańska i przeprowadzenie przez Pomorze eksterytorialnego „korytarza”, łączącego Prusy Wschodnie z resztą terytorium III Rzeszy. Polski minister spraw zagranicznych, Józef Beck, w przemówieniu wygłoszonym w Sejmie 5 maja 1939 roku, oświadczył zdecydowanie, że Polska od morza odepchnąć się nie da. II Rzeczpospolita była tym samym pierwszym krajem, który przerwał pasmo „bezkrwawych” podbojów Adolfa Hitlera. Od tej pory kanclerz Niemiec, w sojuszu ze Związkiem Sowieckim, szukał jedynie pretekstu do wypowiedzenia Polsce wojny… 1 września 1939 roku armia niemiecka zaatakowała Polskę na lądzie, w powietrzu i na morzu, a 17 września, łamiąc obowiązujący polsko-sowiecki pakt o nieagresji, na teren Rzeczypospolitej wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. Dokonał się wówczas IV rozbiór Polski. W 82 rocznicę tamtych pamiętnych wydarzeń zapraszamy grupy szkolne do udziału w lekcjach poświęconych szerokiemu spojrzeniu na „polski wrzesień 1939”. Przyjrzymy się polityce nazistowskich Niemiec, która doprowadziła do wybuchu II wojny światowej, poznamy genezę, przebieg oraz skutki prowokacji gliwickiej, która miała dać pretekst do zaatakowania II Rzeczpospolitej,  a także opowiemy o agresji, jakiej na nasz kraj dokonali Sowieci. Dramatyczne dla Polski wydarzenia końca sierpnia i września 1939 przybliżymy przez pryzmat losów dwu postaci – Franza Honioka, Ślązaka, polskiego patrioty i pierwszej ofiary  II wojny światowej, oraz prof. Karoliny Lanckorońskiej, którą agresja sowiecka zastała we Lwowie.