STRONA GŁÓWNA / WYDARZENIA /WSZECHNICA PAU. WIT STWOSZ (OK. 1447-1533 R.) I RZEŹBA PÓŹNEGO ŚREDNIOWIECZA
Ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, kościół Mariacki w Krakowie, fot. Robert Breuer, źródło: Wikipedia

Ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, kościół Mariacki w Krakowie, fot. Robert Breuer, źródło: Wikipedia

Ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, kościół Mariacki w Krakowie, fot. Zygmunt Put, źródło: Wikipedia

Ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, kościół Mariacki w Krakowie, fot. Zygmunt Put, źródło: Wikipedia

Wit Stwosz drzeworyt sztorcowy G. Röbera wg rys. Józefa Tadeusza Polkowskiego wg Aleksandra Lessera (1860)

Wit Stwosz drzeworyt sztorcowy G. Röbera wg rys. Józefa Tadeusza Polkowskiego wg Aleksandra Lessera (1860)

/

Wszechnica PAU. Wit Stwosz (ok. 1447-1533 r.) i rzeźba późnego średniowiecza

TERMIN czwartek, 18 stycznia 2024 godz. 16:00
MIEJSCE Willa Caro
Pierwszy w Nowym Roku wykład w ramach Wszechnicy Naukowo-Kulturalnej prowadzonej przez Polską Akademię Umiejętności,  odbędzie się  18 stycznia (czwartek) o godz. 16.00 w Willi Caro. Gościem spotkania będzie prof. dr hab. Marek Walczak, dyrektor Instytutu Historii Sztuki. Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Wykład poświęcony zostanie rzeźbie późnego średniowiecza, a przede wszystkim postaci Wita Stwosza, niemieckiego rzeźbiarza, grafika i malarza, wybitnego przedstawiciela późnego gotyku, którego najsłynniejszym dziełem jest ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny, a właściwie retabulum ołtarza głównego kościoła Mariackiego w Krakowie.
 
Wstęp wolny, liczba miejsc ograniczona. Serdecznie zapraszamy!
 
Prof. dr hab. Marek Walczak - historyk sztuki związany od czasu studiów z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie przeszedł wszystkie szczeble kariery zawodowej. Od 2022 r. profesor tytularny, od 2007 r. kierownik Zakładu Historii Sztuki Średniowiecznej (obecnie Historii Sztuki Średniowiecznej i Bizantyjskiej), a od 2016 r. dyrektor. Zajmuje się sztuką średniowieczną ze szczególnym uwzględnieniem Krakowa. a w szczególności ikonografią hagiograficzną, nekropolią królewską w katedrze na Wawelu, zespołem klasztornym dominikanów w Krakowie, czy ikonografią biskupów Krakowa (od średniowiecza do czasów współczesnych). Interesuje go także sztuka nowożytna, a w szczególności zagadnienie „długiego trwania”, czy problematyka pamięci historycznej. Uczestniczył w inwentaryzacji zabytków sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej pod kierunkiem prof. dra hab. Jana K. Ostrowskiego, a zaangażowanie w działalność inwentaryzatorską kontynuował w ramach przygotowań katalogu zabytków w Małopolsce Dehio Handbuch der Kunstdenkmäler, a przede wszystkim w projekcie badawczym Narodowego Centrum Nauki – "Architektura i wyposażenie zespołu klasztornego Dominikanów w Krakowie od 1 poł. XIII w. do czasów współczesnych". Kurator wystaw "Mistrz i Katarzyna: Hans von Kulmbach i jego dzieła dla Krakowa" (w Muzeum Narodowym w Krakowie, 2018) oraz "Jacob Mertens i malarstwo krakowskie około roku 1600" (na Zamku Królewskim na Wawelu, 2023), autor scenariusza i kurator ekspozycji stałej w Muzeum Dominikanów w krakowskim konwencie Trójcy Świętej.
Autor, bądź współautor sześciu samodzielnych monografii książkowych i ponad 200 publikacji monograficznych w recenzowanych wydawnictwach o zróżnicowanym charakterze, w tym w renomowanych periodykach, takich jak „Biuletyn Historii Sztuki”, „Rocznik Historii Sztuki”, „Folia Historiae Artium”, „Modus. Prace z Historii Sztuki”, „Rocznik Krakowski”, „Studia Waweliana”, „Studia Źródłoznawcze”, „Acta Historiae Artis Slovenicae”, „Ars”, „Artibus et Historiae”, „Perspective”, „Ročenka Slovenskej Národnej Galérie v Bratislave" „Umĕní”, „Source. Notes in the History of Art”, czy „Viator”. W 2012 r. obmyślił i powołał do życia wspólnie z Wydawnictwem Towarzystwa Naukowego Societas Vistulana serię publikacji poświęconych sztuce dawnej, w której ukazało się dotąd 11 książek. Organizator wielu konferencji naukowych, w tym międzynarodowych.
 
Zajmuje się popularyzacją wiedzy o sztuce, np. w ramach wydawnictwa Tysiąc skarbów Krakowa, a także Kraków. Dzieje i sztuka Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie. Współpracuje z wydawnictwami encyklopedycznymi i słownikowymi, m.in. w ramach Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN i Encyklopedii Katolickiej KUL. Jeden z redaktorów II wydania Encyklopedii Krakowa, przygotowywanego przez Bibliotekę Kraków.
 
Stypendysta wielu instytucji w tym Fundacji Nauki Polskiej i Fundacji z Brzezia Lanckorosńkich, pracował m.in. w Biblioteca Hertziana- Max Planck Institut w Rzymie, Instytucie Warburga Uniwersytetu Londyńskiego, Herzog August Bibliothek w Wolfenbüttel, Geisteswissenschaftliches Zentrum Geschichte und Kultur Ostmitteleuropas e. V. w Lipsku,  a także na Uniwersytecie Karola w Pradze. Uczestniczył czynnie w około 100 konferencjach i seminariach naukowych w kraju i zagranicą.
 
Przewodniczący rady naukowej konsorcjum Międzyuczelnianego Centrum Badań Witrażowych (MCBW), wiceprezes Stowarzyszenia Historyków Sztuki, wiceprzewodniczący  Komisji Historii Sztuki Polskiej Akademii Umiejętności, członek Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Narodowego Komitetu Historii Sztuki PAN, Społecznego Komitetu Odnowy Zabytów Krakowa, International Advisory Board Ústavu dějin umění Akademie Věd Českè Republiki, a także Rady Naukowej wydawnictwa Artefactum prowadzonego przez tą samą instytucję. Członek naukowy komitetów redakcyjnych periodyków naukowych: „Modus. Prace z Historii Sztuki”, „Rozprawy i Sprawozdania Muzeum Narodowego w Krakowie”, „Studia Waweliana” i „Rocznik Krakowski”.
Ta strona używa plików cookies Dowiedz się więcej