Sefer klub - cykl spotkań z książką  
Cykl spotkań w Domu Pamięci Żydów Górnośląskich

Piątek, 26 kwiecień 2024 r., godz. 12.00


Lektura do przeczytania:
Włodek Goldkorn - Dziecko w śniegu

Odpowiadając na potrzeby naszych gości wraz z nowym rokiem rozpoczynamy nowy cykl spotkań - Sefer klub*, czyli klub książki.
Spotkania będą koncentrować się wokół literatury i nawiązywać mają do popularnych klubów dyskusyjnych wokół książek, tak licznie z powodzeniem realizowanych w wielu instytucjach. Nasz, w Domu Pamięci, będzie skupiać się na tematyce żydowskiej oraz regionalnej. Będziemy spotykać się po przeczytanej, wcześniej zaproponowanej przez organizatora spotkań lekturze, i wspólnie dyskutować.
Książki jakie bierzemy na warsztat, to przede wszystkim tak popularna dzisiaj literatura non fiction (pamiętniki, eseje, reportaże, biografie, wywiady), ale również zahaczymy o beletrystykę.
Zapraszamy wszystkich chętnych do wzięcia udziału w naszych spotkaniach. W Sefer klubie będziemy prowadzić dyskusje o tym co przeczytaliśmy, co czujemy, dzielić się własnymi odczuciami i wiedzą. Będzie to dla nas wszystkich czas aktywny, spędzony w kameralnym i przyjaznym gronie. Cykl ma za zadanie zachęcać uczestników do czytania i poszerzenia wiedzy.

*sefer (hebr.) książka

Na spotkania obowiązują zapisy, a wymogiem uczestnictwa jest przeczytanie książki, która jest proponowana na dany miesiąc: dompamieci@muzeum.gliwice.pl

 

O Dziecku w śniegu:

(źródło: Wydawnictwo Czarne)


Dzieciństwo spędził w Katowicach. Mieszkał w domu opuszczonym przez Niemców. W przestronnych jasnych pokojach stały meble w stylu biedermeier. Przymocowane były do nich tabliczki z ciemnego metalu z napisem „Własność Trzeciej Rzeszy” i swastyką. Swastyki stały się codziennością, oswojoną częścią jego dziecięcego imaginarium. Jako mały chłopiec bawił się z kolegami „w Auschwitz”.

Włodek Goldkorn – Żyd, Polak, ceniony włoski publicysta – podobnie jak wiele innych dzieci osób ocalałych z Holokaustu całe życie spędził w cieniu Zagłady, wśród strzępków opowieści, fragmentów wspomnień. Jego ciocia Nachcia poszła do komory gazowej z córeczką na rękach. „To nie jest świat godzien tego, żeby na nim żyć” – powiedziała, choć mogła oddać dziecko i uniknąć śmierci. Jego ciocia Chajtełe, uciekając przed Niemcami, porzuciła niemowlę w śniegu. Przeżyła. Tego, kto przetrwał Zagładę, nie można sądzić ludzką miarą, pisze Goldkorn.

Prawda o Zagładzie leży w wielości narracji, w niepewności wspomnień, w niedomówieniach. Jest opowieścią świadków, ale też katów. Dziecko w śniegu to traktat o pamięci, o prawdzie, o doświadczeniu zła, o przetrwaniu.

 

***KOLEJNE KSIĄŻKI:

maj: Musisz tam wrócić. Historia przyjaźni Lusi Gelmont i Zuzanny Ginczanki - Maria Stauber

(daty podamy wkrótce)