Koloryzm polski. Wykład połączony z wizytą na wystawie „Kolor i forma...”
TERMIN
sobota, 19 listopada 2022
godz. od 15:00
do 16:30
MIEJSCE
Willa Caro
„Koloryzm polski” to pierwszy z cyklu wykładów, jakie przygotowali kuratorzy ekspozycji „Kolor i forma”, historycy sztuki – Urszula Kozakowska-Zaucha i Światosław Lenartowicz. Co miesiąc, aż do marca przyszłego roku, będą się z nami spotykać w Willi Caro, i przybliżać wybrane wątki związane z rewelacyjnymi dziełami polskich twórców dwudziestolecia międzywojennego prezentowanymi na najnowszej wystawie, jaką Muzeum w Gliwicach przygotowało we współpracy z Muzeum Narodowym w Krakowie. Spotkania rozpoczynać się będą od wykładu w sali konferencyjnej, następnie – dyskusja wokół wybranych prac przeniesie się na sale ekspozycyjne, gdzie przedmiot rozmowy będziemy mieć tuż przed oczami. Pierwsze spotkanie, które poprowadzi Urszula Kozakowska-Zaucha, będzie dotyczyć jednego z ważniejszych zjawisk w sztuce polskiej 20-lecia międzywojennego jakim był koloryzm. Przyjrzymy się malarstwu zarówno Olgi Boznańskiej, ale również Józefa Pankiewicza, a przede wszystkim grupy Kapistów (m.in. Jana Cybisa, Józefa Czapskiego, Zygmunta Waliszewskiego), dla których kolor stał się najważniejszym elementem obrazów, istotniejszym nawet niż ich temat.
Kapiści – zwyczajowa nazwa artystów plastyków zrzeszonych w ramach tzw. Komitetu Paryskiego (nazwa, pierwotnie żartobliwa, nawiązuje do pierwszych liter). Komitet Paryski został utworzony w 1923 r. pod patronatem malarza, wykładowcy ASP w Krakowie – Józefa Pankiewicza, a zawiązany przez grupę studentów tejże uczelni, w celu zbiórki funduszy na kontynuację ich dalszego kształcenia w Paryżu. Kilkumiesięczny pobyt zagraniczny po wyjeździe w 1924 roku rozciągnął się na okres wieloletni. W tym czasie w Paryżu oficjalnie powstała filia krakowskiej uczelni, nad którą opiekę w 1925 objął Józef Pankiewicz, dzięki swym wcześniejszym znajomościom zapewniający uczniom czynny kontakt z miejscowym środowiskiem artystycznym. Młodzi malarze zakończyli tam studia i uzyskali dyplomy. Większość z nich w latach 1930–1931 powróciła do kraju, zajmując się popularyzacją swego malarstwa na gruncie rodzimym. Kapiści odwoływali się w swojej sztuce do zagadnień koloryzmu, malowali martwe natury, portrety, sceny rodzajowe. W grupie kapistów, która w 1924 r. wyjechała do Paryża znaleźli się m.in.: Jan Cybis, Józef Czapski, Zygmunt Waliszewski, Piotr Potworowski, Hanna Rudzka-Cybisowa, Artur Nacht-Samborski.
