Celem wykładu jest przedstawienie twórczości artystycznej Andrzeja Różyckiego od lat 60. do ostatnich prac. Oś narracji tego wykładu będzie stanowiła jego koncepcja fotozoficzności. Pojęcie to artysta ukuł w pierwszej dekadzie XXI wieku na określenie swoistej praktyki łączącej meta-fotografię, refleksję teoretyczną i filozoficzną nad współczesną kulturą wizualną i fotografią jako medium zapośredniczającym pamięć, procesy poznawcze i poczucie rzeczywistości. W wykładzie będę starał się wykazać, że problematyka łącząca się z fotozoficznością obejmuje w istocie całą twórczość Różyckiego, od jego eksperymentów w Grupie Zero-61, poprzez doświadczenia w ramach Warsztatu Formy Filmowej, poprzez twórczość z okresu fotografii sakralnej, na etapie fotozoficznym skończywszy. Ważnym wątkiem w ukształtowaniu się koncepcji fotozoficzności było spotkanie i bliska artystyczna relacja z Zofią Rydet, którą Różycki sam określał jako „patronkę fotozofofii”. Paradygmatyczne dla tej koncepcji są zatem jego film „Nieskończoność dalekich dróg. Podpatrzona i podsłuchana Zofia Rydet. A.D. 1989” (1990), cykl prac „FotoAndrzejoZofia” (2010) i jego książka o Zofii Rydet (2020). W tych pracach, wychodząc od twórczości gliwickiej fotografki, Różycki wyznaczył intrygujący sposób „współpracy” ze zmarłym artystą. Na końcu wykładu zostanie zatem pokazane to, jak rozwijana jest twórczości Różyckiego po jego śmierci. W ramach Działań fotozoficznych, realizowanych przez Archiwum Fotozoficzne zaproszeni artyści rozwijają wybrane wątki twórczości Różyckiego. W tym wykładzie przedstawione zostaną projekty Igora Omuleckiego.

fot. Andrzej Różycki, Popołudniowy spacer psa podwórkowego, 1969, fotografia czarno-biała, vintage print