Polski modernizm na Śląsku

Więcej światła! Minimalizm! Funkcjonalność! To tylko jedne z wielu założeń architektury modernistycznej, przeżywającej swój rozkwit od około 1918 roku. Odradzająca się w tym czasie II Rzeczpospolita stanowi szczególny przypadek państwa, w którym architektura ta kierowała się, oprócz wymienionych haseł, również kwestią dążenia do samookreślenia się narodowego jego obywateli, podkreślenia polskiego charakteru nowopowstałych budynków. Jak pisał Zbigniew Kadłubek: „Budynki nie były jedynie dekoracją, lecz deklaracją”. Śląsk, w swych ostatecznym kształcie przyłączony do II Rzeczpospolitej w 1922 roku, jako region pogranicza, stanowił zatem niebywałe wyzwanie dla architektów tworzących w duchu modernistycznym. Podczas zajęć poświęconych specyfice polskiego modernizmu na Śląsku przyjrzymy się, jakie obiekty powstały w dwudziestoleciu międzywojennym w naszym regionie. Odpowiemy na pytanie, czym charakteryzował się polski modernizm i czym różnił się od stylu innych państw. W wycieczce po kurortach, willach, budynkach użyteczności publicznej i wielu innych perłach modernizmu będzie nam towarzyszyć specjalnie przygotowana mapa Śląska międzywojennego z wizerunkami najważniejszych w owym czasie obiektów. Po tej lekcji nie będą już obce nazwiska Tadeusza Michejdy, Karola Schayera czy Adolfa Szyszko-Bohusza. Nie będzie także dziwił fakt, że Śląsk w tym okresie był określany przez wielu drugą Ameryką!

Zajęcia skierowane do uczniów szkół podstawowych oraz ponadpodstawowych.