Człowiek, który w czasach ciemności – w czasach komunistycznego zniewolenia - nie pozwolił zgasić w sobie wewnętrznego światła i protestował, mówił „nie” kłamstwu, okrucieństwu i niesprawiedliwości systemu. Władysław Sulecki. Pracował jako górnik w kopalni „Gliwice”, był nie tylko bardzo odważnym, ale i mądrym człowiekiem, chociaż ukończył tylko szkołę podstawową. Niezłomny – powinno się go nazywać - nie poddał się ciemności i występował w obronie tych, którym zagrażała. Podczas manifestacji w Krakowie własnym ciałem zasłonił studentkę bitą przez funkcjonariuszy SB – i trafił do szpitala. Kiedy partyjni aparatczycy chcieli usunąć krzyż przy gliwickim kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliwicach, Władysław Sulecki bronił go ramię w ramię z ojcem Hieronimem, franciszkaninem, a za jego przykładem poszli inni. Pisał artykuły przeciwstawiając się wykorzystywaniu górników, których Partia zmuszała do nadludzkiej pracy. Był współzałożycielem pierwszych w powojennej Polsce, powstałych w 1978 r., Wolnych Związków Zawodowych Górnego Śląska, które przygotowały grunt pod narodziny fenomenu Solidarności.