Drugi wykład z cyklu Artefakty z Niepodległą już 7 kwietnia w Willi Caro. Profesor Krzysztof Stefański mówić będzie o głównych nurtach architektury Dwudziestolecia Międzywojennego.  Odzyskanie niepodległości w 1918 r. postawiło przed młodym państwem zadania o podstawowym znaczeniu – scalenie ziem trzech różnych zaborów, stworzenie silnego i sprawnie funkcjonującego organizmu państwowego. Ważna rola przypadła tu architekturze. Do najważniejszych zadań należała budowa gmachów tworzących infrastrukturę państwową i społeczną, których było o wiele za mało w stosunku do potrzeb – szkół, szpitali, dworców kolejowych, budynków dla wojska, gmachów użyteczności społecznej. Istotny był również wybór właściwych form architektonicznych. W pierwszym rzędzie zwrócono sie w kierunku form narodowych odwołujących się do przeszłości Polski, przywołujących pamięć o dawnej polskiej kulturze – stąd popularność form dworkowych i swojskich, polskiego baroku i renesansu, a także rozwiązań klasycznych. Jednak z czasem motywy historyczne odrzucono uważając, że należy otworzyć się silniej na współczesność – w latach trzydziestych triumfuje modernizm, mający budować obraz Polski, jako kraju nowoczesnego, dynamicznie rozwijającego się. Nastąpiła też zmiana pokoleniowa wśród architektów. Młodzi twórcy, wykształceni już w wolnej Polsce, absolwenci Politechniki Lwowskiej i Warszawskiej, włączali sie coraz śmielej w ogólnoeuropejskie poszukiwania artystyczne. Rezultatem jest niezwykle ciekawy i zróżnicowany obraz architektury stworzonej w latach II Rzeczypospolitej.

Prof. dr hab. Krzysztof Stefański – historyk sztuki.  Urodzony w Bolesławcu na Dolnym Śląsku, absolwent Katedry Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1992 r. pracownik Katedry Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego. Zajmuje się architekturą polską XIX i XX wieku, głównie zagadnieniami architektury sakralnej i poszukiwania form narodowych oraz sztuką Łodzi i problematyką rewitalizacji. Autor ponad 200 publikacji, w tym 20 książek – m. in.: „Polska architektura sakralna w poszukiwaniu stylu narodowego” (Łódź 2000), „Jak zbudowano przemysłową Łódź. Architektura i urbanistyka miasta w latach 1821-1914” (Łódź 2001), „Architektura XIX wieku na ziemiach polskich” (Warszawa 2005), „Łódzkie synagogi. Wirtualne dziedzictwo >zaginionej dzielnicy<” (Łódź 2009), „Łódzkie wille fabrykanckie” (Łódź 2013), „Narodziny miasta. Rozwój przestrzenny i architektura Łodzi do 1914 r.” (Łódź 2016). Zaangażowany w ochronę łódzkich zabytków –  współzałożyciel Towarzystwa Opieki nad Starym Cmentarzem w Łodzi, Fundacji Na Rzecz Ratowania Kaplicy Karola Scheiblera. Fundacji „Lux pro Monumentis” organizującej coroczne Festiwale Światła.

Projekt realizowany w ramach obchodów stulecia odzyskania niepodległości.