Obraz powstał około 1790 roku w Niemczech, a jego autor jest nieznany. Wizerunek przedstawia króla Prus Fryderyka Wilhelma II (1770–1840). Dawnymi właścicielami obiektu była rodzina von Ballestrem z Pławniowic. W momencie podjęcia decyzji o konserwacji obraz był w stanie katastrofalnym. Polichromia niemal całkowicie straciła już przyczepność do płóciennego podłoża, a na całości widoczna była gęsta siatka spękań. Warstwa malarska częściowo już odpadła, tworząc mniejsze i większe ubytki odsłaniające płótno.

Kolorystyka obrazu została zmieniona, przez pożółkły i zabrudzony werniks. W kilku miejscach na obrazie, widoczne były znacznej wielkości przecięcia płótna, ze strzępiącymi się nitkami i ubytkami malatury. Dwie dziury znajdowały się na twarzy w miejscu nosa, prawego policzka i brody, trzecia dziura w lewym, górnym narożniku. Prawa strona płótna, oraz dolna krawędź została zagięta ze stratą dla obrazu o około 0,5 cm od dołu i 2 cm z prawej strony. Obraz oprawiony był w ramę, która również wymagała renowacji. Na całej ramie przetarciu uległy srebrzone fragmenty. Widoczny był również duży ubytek ornamentu małżowinowego przy kartuszu z inskrypcją, będącego częścią ramy.

Konserwację obrazu rozpoczęto od zabezpieczenia warstwy malarskiej przed dalszym osypywaniem się. Następnie usunięto stary werniks a także warstwę brudu, oraz wtórne przemalowania. Po uzupełnieniu ubytków w gruntach i dołożeniu kilku cm płótna z każdej strony, obraz  został poddany konsolidacji na stole dublażowym.

Praca nad obrazem trwała 5 miesięcy. Najbardziej skomplikowanym zabiegiem była rekonstrukcja nosa Fryderyka Wilhelma II, który nie zachował się nawet w najmniejszym fragmencie . Rekonstrukcję wykonano na podstawie ikonograficznych materiałów źródłowych. Ramę oczyszczono i uzupełniono ubytki gruntów. „Posrebrzono” szlag-aluminium. Ornament małżowinowy przy kartuszu został odtworzony i pozłocony złotem w płatkach.

Barbara Wójtowicz-Flądro