Christian Johann Bendeler (1688-1728) Malarz sławny i popularny we Wrocławiu w 1 połowie XVIII w. W owym czasie w kolekcjach wrocławskich znajdowała się pokaźna liczba blisko 40 obrazów tego artysty. Twórczość Bendelera była doceniana na tyle, że już w 1754 r. ukazała się jego biografia pióra Johanna Ernsta Stieffa, który opierał się na wiadomościach i przekazach od bliskiego przyjaciela malarza i kolekcjonera jego dzieł – Johanna Stenzela (który był nauczycielem języka francuskiego). Bendeler urodził się w Quedlinburgu, był synem Johanna Philipa Bendelera, kantora i organisty, również teoretyka budowy organów. Od wczesnego dzieciństwa Christian Johann wykazywał talent rysunkowy, rysował pejzaże fantastyczne, z własnej wyobraźni, nie mając dostępu do grafik i obrazów. Jako młodzieniec, chcąc się dalej kształcić, opuścił dom rodzinny i udał się do Erfurtu. Przez pewien czas „dla chleba” malował głowy filozofów, później zajmował się już wyłącznie malowaniem pejzaży. Odbył wiele podróży – był w Lipsku, Dreźnie (gdzie odrzucił propozycję pozostania nadwornym malarzem), wreszcie trafił na Śląsk – poprzez dwór księżnej Wilhelminy Łucji von Sachsen-Meiningen – do Wrocławia. Bendeler dość szybko zyskał sławę i uznanie dla swoich pejzaży, jego rysunki budziły podziw miłośników sztuki we wszystkich miastach, gdziekolwiek się zatrzymał. Ceniono jego umiejętność oddawania zmieniającej się natury, w zależności od pór dnia i roku, aury, gwałtownych zjawisk. Niezwykły klimat płócien jest prawdopodobnie wynikiem inspiracji malarza malarstwem niderlandzkim z przełomu XVI i XVII wieku. Konstrukcja kompozycji polega na nakładaniu kolejnych płaskich, kulisowych planów, wysoko ustawionej linii horyzontu, sztafażu umieszczanym na pierwszym lub środkowym planie. Ponadto kompozycję wzbogaca bujna roślinność, antyczny sarkofag, górski pejzaż.