Już latem 1967 r. w Polsce pojawili się pierwsi hipisi. Po 1968 r. zainteresowała się nimi Milicja Obywatelska i Służba Bezpieczeństwa. Podporządkowane partyjnym ideologom gazety przedstawiały ich jako wyrzutków społeczeństwa i leni wpatrzonych w amerykańską modę. Zarzucano im szerzenie rozpusty i narkomanii. Anarchistyczne i pacyfistyczne poglądy hipisów zostały uznane za zagrożenie dla interesów państwa i partii, a zwłaszcza jej młodzieżowych przybudówek. Zaczęły się pierwsze represje i aresztowania m.in. za uchylanie się od służby wojskowej. Zwolennikom wolnej miłości zarzucano amoralne prowadzenia się i deprawację obyczajów. Amatorów środków narkotyzujących przekazywano milicji kryminalnej. Z czasem postawa starszego pokolenia wobec ?dzieci-kwiatów? uległa zmianie . Jeśli w 1969 r. widok długowłosego mężczyzny budził oburzenie, a dziewczynę obwieszoną koralikami pokazywano sobie palcami, dziesięć lat później widok taki nie stanowił już zgorszenia.