W tej pracy Andrzej Różycki bada właściwości i możliwości medium fotograficznego. Poszczególne zdjęcia składające się na ten obiekt powstały w wyniku wielokrotnego naświetlania i poruszania negatywem. Poprzez multiplikację swojej podobizny artysta wytwarza iluzję ruchu. Przedstawienie nabiera dynamizmu, równocześnie zatarte zostają kontury postaci, a granice pomiędzy bohaterem a tłem rozmywają się. Ciało artysty, na skutek powielenia, przeobraża się w abstrakcyjny motyw. Pomimo iż założeniem artystów działających w ramach Warsztatu Formy Filmowej była koncentracja na samej naturze badanych mediów i rezygnacja z literackości, Różycki sięga w tej pracy po mitologiczne odwołanie. Nawiązuje do słynnego mitu o Ikarze. Jego ojciec Dedal wykonał dla siebie i swojego syna skrzydła, by mogli uciec z niewoli. Ikar nie posłuchał ostrzeżeń ojca i, zachwycony pięknem słońca, podfrunął w jego kierunku. W wyniku temperatury wosk na jego skrzydłach stopił się. Ikar spadł do morza i utonął. Nawiązanie do tej opowieści może być interpretowane jako sposób na podzielenie się refleksją o własnej kondycji lub ujęcie w metaforyczny sposób swoich doświadczeń. Dofinansowanie zakupu fotografii – „strategiczna rozbudowa kolekcji Fotografii Artystycznej Muzeum w Gliwicach" w ramach dofinansowania ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego w ramach programu "Narodowe Kolekcje Sztuki Współczesnej 2024”.