W czwartek, 14 lutego 2019 roku, o godzinie 18.00 w Czytelni Sztuki odbędzie się otwarcie wystawy Wojciecha Prażmowskiego. Ekspozycja przybliża biografię artystyczną jednego z najbardziej uznanych przedstawicieli nurtu fotografii kreacyjnej w Polsce.

 

Tytuł wystawy, której kuratorką jest Anka Sielska, nawiązuje do Portretu wewnętrznego – fotografii będącej zdaniem autora jego pierwszym w pełni świadomym dziełem. W 2019 roku mija czterdzieści lat od daty jego powstania. „Ja w 1979 roku zrobiłem Portret wewnętrzny, w tym zdjęciu są zaklęte moje wyobrażenia o fotografii – fotografii, takiej, jaką chciałem robić. Wyszedłem wtedy z ciemni i skoczyłem do góry, bo wiedziałem, że to ma dokładnie tak wyglądać. […] W tej fotografii zawarty jest też wielki dramat, ponieważ przez następne lata nie powstała taka druga fotografia, która by jej dorównała. Próbowałem, próbowałem i co się coś pokazało, to kosz i kosz. […] To był traf – tak miało być, żebym trochę pocierpiał i spokorniał. Tak mi się teraz wydaje. To było bardzo dobre i potrzebne” – wspominał autor w rozmowie z Adamem Mazurem dla „Foto-Tapety”. Jednak ważność tej pracy jest szczególna nie tylko ze względu na jubileusz twórczości Wojciecha Prażmowskiego. Istotny jest także wpływ, jaki wypracowana wówczas koncepcja miała na dalszą praktykę artystyczną. W konwencji fotomontażu autor zamknął sfabularyzowane historie oparte na dawnych, często rodzinnych zdjęciach. Z czasem pole swoich poszukiwań rozszerzył o fotografię dokumentalną, obiekty i foto-obiekty, które tworzy przy użyciu zdjęć z przeszłości, listów, dokumentów, rzeczy znalezionych. Na wystawie zaprezentowane zostaną te, które poruszają wątki osobiste, sprawy w rozważaniach autora najważniejsze. Miejsce, pamięć, tożsamość, inspiracje literaturą i filmem, symbole i mity to tylko niektóre z nich. Tworzą złożony portret uważnego obserwatora świata, artysty szukającego odpowiedzi przede wszystkim w sobie.

 

Wojciech Prażmowski (ur. 1949) – fotograf, wykładowca, autor książek fotograficznych. W latach 1972–1974 studiował w Škole Vytvarnej Fotografie w Brnie. Działalność w zakresie fotografii rozpoczął w latach 70. od fotografii metaforycznej, z wpływami konceptualnymi. W drugiej połowie lat 90. zaczął tworzyć foto-obiekty. W 1995 roku rozpoczął pracę nad serią Hommage a… poświeconą wybitnym twórcom XX wieku. Pod koniec lat 90. artysta sięgnął do konwencji dokumentu fotograficznego, czego najwybitniejszym przykładem jest cykl zdjęć Biało-Czerwono-Czarna prezentujący Polskę w dobie przemian milenijnych. Od początku XXI wieku stosuje połączenie fotografii barwnej z koncepcją dokumentu fotograficznego. Jest członkiem ZPAF-u. Jego prace znajdują się w zbiorach, m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Wykłada fotografię na uczelniach artystycznych, m.in. w łódzkiej Filmówce.