STRONA GŁÓWNA / WYDARZENIA /"BURMISTRZOWIE GLIWIC (DO 1808 ROKU)" - PROMOCJA KSIĄŻKI I SPOTKANIE Z AUTOREM DR. HAB. PIOTREM BORONIEM
/

"Burmistrzowie Gliwic (do 1808 roku)" - promocja książki i spotkanie z autorem dr. hab. Piotrem Boroniem

TERMIN piątek, 4 października 2019 godz. 17:00
MIEJSCE Willa Caro
Od Andrzeja [Andreasa] Knofila z XV wieku, przez czasy, kiedy urząd gliwickiego burmistrza piastowali Stanisław Galasek (1557), Jerzy Nerzka (1558), Marcin Triller (1577), Jerzy Dzierzek (1588-1589), Andrzej Staffek (przed 1593), Walentyn Obeszlo (1596, 1599-1600, 1602-1603), Marcin Strzoda (1601), Walentyn Michałek (1616-1620), Jerzy Mandel (1620-1623), Jan Frölich (1623-1644), Maciej [Matys, Matiasz] Foltek (1644-1645)… aż po Martina Elsnera (1747-1808) - jako pierwsze miasto na Górnym śląsku Gliwice mogą się poszczycić pełną listą biogramów wszystkich swoich najstarszych włodarzy. Biogramy gliwickich burmistrzów, poczynając od najdawniejszego okresu dziejów naszego miasta do 1808 r., opracował dr hab. Piotr Boroń z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Na spotkanie z autorem publikacji Burmistrzowie Gliwic (do 1808 roku)  zapraszamy w piątek, 4 października do Willi Caro o godz. 17.00. Prowadzić je będzie Damian Recław - kierownik Działu Historii Muzeum Gliwicach.
 
Opracowanie biogramów gliwickich burmistrzów było możliwe dzięki wieloletnim badaniom dr hab. Piotra Boronia nad historią Gliwic w średniowieczu i epoce nowożytnej. Książka jest rezultatem pionierskiego podejścia autora w wyborze metody badawczej i tematu. Przygotowując opracowanie o gliwickich burmistrzach do 1808 r. (jako jej datę końcową przyjęto pruską reformę miejską po klęsce w wojnie z Napoleonem), szeroko wykorzystał metody badawcze stosowane w prozopografii. To nauka pomocnicza historii zajmująca się badaniem cech charakterystycznych większych zbiorowości ludzkich, przeważnie wybranych elit władzy. Termin prozopografia pochodzi z greki i jest połączeniem dwóch wyrażeń: Πρόσωπο, prósopo (oznaczający człowieka lub ludzką twarz) i Γράφω, grafe (rysowanie, pisanie). Prozopografia jest więc metodą badawczą polegającą na zgromadzeniu pewnej liczby rzadkich danych pozyskanych bezpośrednio ze źródeł, a następnie ich uporządkowaniu według przyjętych kryteriów w celu sformułowania wniosków. Najczęściej dotyczy to opisu następujących elementów aktywności badanej grupy takich jak: pochodzenie, wykształcenie, status majątkowy, przebieg kariery, koligacje rodzinne. Przez takie podejście prozopografia jest powiązana z biografistyką i genealogią, ale też się od nich różni. Przede wszystkim tym, że genealogia jest jedynie punktem wyjścia do badań prozopograficznych, której celem jest możliwe pełna prezentacja związków rodzinnych i towarzyskich, a także ich wpływ na opisywane środowisko.
 
Jak dotąd żadne z miast historycznego Górnego Śląska nie doczekało się takiego opracowania, tym bardziej cieszymy się, że Gliwice będą pierwszym, które dzięki publikacji wydanej w ramach Serii Monograficznej Muzeum w Gliwicach będzie miało pełną listę biogramów wszystkich swoich najstarszych włodarzy.


Opisywanie przeszłości na szczeblu regionalnym nigdy nie jest łatwe, bo źródła do niej są rzadsze niż do historii krajowej czy powszechnej, a dodatkowo jeszcze słabo opracowane. Ponadto dzieła dotyczące historii regionalnej, jak już z niemałym trudem powstaną, to najczęściej nie są należycie doceniane w środowisku naukowym. O ile jednak zawsze znajdą się jacyś historycy lub entuzjaści opracowujący wybrane regionalne tematy, to jednak trudno jest znaleźć śmiałków, którzy podejmują się przygotowania biogramów ludzi mających wpływ na tę lokalną historię. Wynika to oczywiście z prostego faktu, że w przeszłości nie prowadzono dokładnych akt personalnych ludzi, nawet tych sprawujących ważne urzędy, stąd praktycznie rzecz biorąc, poza imionami i nazwiskami (i to nie zawsze), w większości wypadków prawie nic o nich nie wiadomo. Przygotowania możliwie pełnych biogramów gliwickich burmistrzów do najdawniejszego okresu dziejów naszego miasta podjął się Pan dr hab. Piotr Boroń z Uniwersytetu Śląskiego. Było to możliwe dzięki jego wieloletnim badaniom nad historią Gliwic w średniowieczu i epoce nowożytnej. Podjęty przez niego na łamach tej książki temat był logicznym uzupełnieniem jego wcześniejszej pracy pt. „Dawne Gliwic. Studia z dziejów miasta i jego mieszkańców do końca XIX wieku. Wokół gliwickiego rynku”, 2015 r.), także wydanej przez nasze Muzeum” – napisali we wstępie publikacji Grzegorz Krawczyk, Dyrektor Muzeum w Gliwicach i Damian Recław, kierownik Działu Historii Muzeum Gliwicach.
Ta strona używa plików cookies Dowiedz się więcej